Hallo Kaapstad

Hoi hoi iedereen,

Hier is hij dan mijn eerste berichtje op mijn blog.
Na nog een leuke verjaardag van pa en een afscheid “feestje” van mij, vertrokken pa, ma, tante Riet, Bas en ik naar Schiphol. In Klooster werd ik al door vele uitgezwaaid. Na een lange reis kwamen we op Schiphol aan, waar Bas geheimzinnig op zijn telefoon zat. Al snel werd duidelijk waarom Bas zo gefocust op zijn telefoon zat, want Kristel was als verrassing ook naar Schiphol gekomen om mij uit te zwaaien.
We hadden al snel Berber en haar familie en vriend Roy gevonden. Nu kon de reis echt gaan beginnen, maar eerst stond ons beide nog een vervelend moment te wachten. “Afscheid” nemen van onze familie, vrienden en onze boys. Van veel familie en vrienden had ik zondag al “afscheid” genomen. Dit was zondag al een vervelende klus, maar op het vliegveld nog vervelender. Het is nooit leuk om afscheid te moeten nemen, maar ik hoop dat ons avontuur met alles wat op ons pad komt, het de moeite waard laat worden.

We zagen al snel dat onze vlucht een half uur vertraging had, maar door het slechte weer kwam er nog een halfuur vertraging bij. Op zich maakte dit weinig uit, want we hadden 2,5 uur de tijd om over te stappen op onze volgende vlucht in London. In het vliegtuig kregen we een colaatje met een zakje chips, dit viel goed in de smaak. Aangekomen in London verliep alles prima en konden we al snel instappen in ons reuze vliegtuig de Boeing 747. Vanaf London zouden we nog 11 uur moeten vliegen naar Kaapstad. Ik zat in deze Boeing aan het raam en Berber zat tussen mij en aangeschoten man in. Berber haar buurman viel gelijk in slaap toen hij op zijn stoel was neergeploft en had een redelijke alcohol walm om hem hangen. Gelukkig had ik met mijn volle neus er weinig last van (sorry Ber). Tijdens onze vlucht kregen we “een overheerlijke” pasta pesto met een flesje witte wijn, zodat we goed konden slapen. Het eerste uur van onze vlucht heb ik me vermaakt met een goede film uitzoeken en kijken hoe het schermpje werkt. Na lang zoeken had ik uiteindelijk een Engelse film met Engelse ondertiteling uitgekozen (alvast mijn Engels oefenen natuurlijk). Onder het genot van mijn wijntje startte ik de film, maar het wijntje deed al snel zijn werk. Na een half uurtje kijken viel ik al lekker in slaap. Ik heb mijn iPod aangezet en ben lekker in dromenland beland. Gelukkig heb ik een aantal uurtjes lekker kunnen slapen, maar op een gegeven moment wist ik mijzelf geen houding te geven in het vliegtuig en kon ik niet meer in slaap komen. Tegen half 7 kregen we een Engels ontbijt, dit viel niet bepaald goed. Uiteindelijk is de vlucht reuze meegevallen en hebben we een super goede reis gehad.

Aangekomen in Kaapstad moesten we weer door de douane. Met trots lieten Berber en ik ons visum zien. Hier hebben wij in Nederland super veel moeite voor moeten doen om dit voor elkaar te krijgen. Gelukkig was alles goed en konden we al snel onze bagage gaan oppikken. Van een afstand zag ik mijn rode koffer er al tussenuit blinken. Op het vliegveld stond onze chauffeur al te wachten, we hebben nog snel wat Zuid-Afrikaanse Rand gepind en liepen naar de auto. Toen we buiten kwamen werden we verwelkomt met de temperatuur van ongeveer 39/40 graden Celsius. Onze vriendelijke chauffeur reed ons naar het huisje. In de taxi leek het net of we in een film beland waren. Links rijden, rechts inhalen en man die oversteekt op de snelweg. Ook zagen we vele sloppenwijken aan de kant van de weg.
Aangekomen bij ons huisje werden we verwelkomt door twee huisgenoten. Al snel kwam de huisbazin met de sleutels en alle informatie. Berber en ik hebben beide een aparte kamer dat grenst aan ons buitenpleintje van het huis. Onze kamer is niet groot, maar het is precies goed. Het huis zelf is ook mooi. Op dit moment zitten er 7 mensen in het huis, 5 vrouwen en 2 mannen. Er zijn verschillende nationaliteiten in het huis, wij zijn de enige Nederlanders in dit huis, verder zijn ze Australisch, Duits en Amerikaans. Het is nog soms nog moeilijk in het Engels te communiceren, maar het gaat al redelijk. Onze huisgenoten hebben ons gelukkig geholpen op onze eerste dag.

Als eerste hebben we beide onze kamer ingericht. Daarna zijn we gelijk naar de supermarkt gelopen met onze huisgenoten, want we hadden grote dorst. We besloten samen om naar het strand te gaan kijken. We vroegen onze huisgenoten hoe we het beste naar het strand konden gaan? Ze legde ons uit dat we eventueel de trein konden nemen of een taxi (maar dat was duurder). We besloten het avontuur aan te gaan en namen de trein naar Muizenberg, dat is een surfstrand. Het strand was super mooi, Berber en ik willen misschien gedurende ons avontuur ook een aantal surflessen nemen. De trein is niet zo’n veilig vervoersmiddel hier. Wel is de trein naar Muizenberg, die wij namen, een iets veiligere toeristentrein. Wel een enorme ervaring in zo’n trein, er kwamen bedelaars langs die een liedje voor ons zongen (behoorlijk vals). Ook hangt de trein vol met stickers waarop penisvergrotingen, borstimplantaten en abortuspillen worden aangeboden. Wij hadden gekozen voor eerste klas, want in de derde klas (tweede klas is er niet) kunnen de deuren niet meer dicht, zo vol staat de trein. Het was een hele ervaring om met de trein te gaan en ondanks we met fatsoenlijke mensen zaten, gaan we toch meer de taxi nemen.

In de trein heb ik met een oudere meneer gesproken over de bosbranden die momenteel in Kaapstad zijn. Vanuit het vliegtuig zagen we al redelijke rookwolken uit de bergen omhoog komen. Deze man vertelde dat de brand al vanaf zondag was en dat ze door de droogte en de wind het maar niet geblust kregen.
Toen we terug thuis kwamen met de trein, zijn we even op bed gaan liggen. We waren beide kapot van de reis en de vele indrukken. Tegen half 7 besloten we maar eens achter eten aan te gaan. Even aan een huisgenoot gevraagd waar er een take away in de buurt is. En met een simpele routebeschrijving, hadden we al snel een hamburger met friet opgehaald. Deze hebben we thuis lekker opgegeten.
We hebben samen op ons gemakje eens in de boekjes gebladderd die we allemaal bij aankomst hebben gekregen. Vanuit deze boekjes hebben we een planning gemaakt wat we allemaal nog willen doen, deze planning moet nog wel een beetje aangevuld worden.

Nu even een beetje informatie waarvoor we eigenlijk naar Kaapstad zijn gekomen, mijn stage. Ik heb nog een aantal dagen vrij om het hier allemaal een beetje te verkennen. Vrijdag worden we opgehaald en hebben we een kennismaking dag bij WoodSide, het gehandicapte tehuis waar wij samen stage gaan lopen en een onderzoek gaan uitvoeren. Maandag beginnen we dan pas echt met stage lopen.

Het is enorm wennen in zo’n ander land en andere cultuur. We moeten goed op ons hoede zijn als we alleen door de wijk lopen. Wij zijn hier nu nog maar 1 dag en voel me dan nog niet op mijn gemak als wij hier met zijn tweetjes door de straten lopen. Heb ook het gevoel dat ik door iedereen wordt nagekeken, omdat we blank zijn ofzo. Maar hier komt vast verandering in na de eerste week / weken.

We gaan nu verder werken aan onze bucket list.
Lieve groetjes Pascale