Rupsjes eten en biertjes drinken

Na dit heerlijk lange Paas weekend is het weer tijd om mijn blog aan te vullen met mijn mooie en leuke ervaringen hier in Kaapstad.
Eerst wil ik even zeggen dat ik het super leuk vind om te horen dat mijn blog nog steeds met liefde wordt gelezen. Hoor en lees vele leuke positieve reacties gelukkig. Dat stimuleert mij om iedere week een uurtje achter mijn laptop te zitten om mijn verhalen aan jullie te vertellen.

Vorige week vloog onze stageweek weer om. Alhoewel deze week iets vervelender starten. Toen we maandag op stage aan kwamen, moest Berber met twee kinderen en een verzorgende mee naar het ziekenhuis. Berber was dus om half 8 al terug weg uit Wood Side en had niets mee, dan alleen haar gsm. Om 1 uur was Berber nog steeds niet terug en ging ik maar alvast eten. Onze bazin (sister) vroeg mij al om het nummer van Berber, omdat ze het beetje lang vond duren en ze beetje ongerust was. Toen ze om half 2 kwam aangelopen, was ik wel blij haar terug te zien. Ze vertelde mij het hele verhaal over het ziekenhuis. Toen ze aankwam rijden zag ze de kogelgaten al in de muur en hoorde ze een knal. Later bleek dat deze knal een geweerschot was en dat er waarschijnlijk iemand vlak bij dat ziekenhuis was neergeschoten. Verder was ze in het ziekenhuis de enige blanken en zaten er 98 wachtende voor haar. Daar zat ze dan met 2 rumoerige kinderen en een verzorgende die nergens om gaf en haar niet hielp. Mensen gingen voor haar bidden, omdat ze dachten dat de twee kinderen van haar waren. Andere werden boos dat ze haar kinderen stil moest houden. En puntje bij paaltje kwam er nog een enge vrouw naast haar zitten die vertelde dat ze een klik samen hadden. Eenmaal aan de beurt was ze naar 2 minuten ook weer buiten bij de dokter en moest ze de volgende patiënt voor de dokter omroepen in de zaal (hartstikke makkelijk die Afrikaanse namen hier). Nadat ze terug buiten waren moesten ze naar de volgende wachtkamer om op de medicijnen te wachten, maar gelukkig besloot de taxi chauffeur Berber met de kinderen maar alvast terug te brengen. Het was voor haar een hele indruk in het ziekenhuis en achteraf hoorde we dat dit ook nog het crimineelste ziekenhuis van Kaapstad was. Naar dit ziekenhuis gaan we dus beide niet meer heen.
Dinsdag werden we gelukkig op stage een beetje opgevrolijkt door een concert van de Afrikaanse Toppers. De gemiddelde leeftijd van deze toppers lag wel een beetje hoger dan de gemiddelde leeftijd van de Nederlandse Toppers. Deze mensen playbackte liedjes, zongen zelf, gaven een act en dat alles in glitter en glamour outfits. Van de muziek was achterin de zaal niet alles te horen, want de kinderen gilde erdoor heen. Het was geweldig om te zien hoe de kinderen genoten.
Ook werden we opgevrolijkt door het zoeken van paaseieren. Met een groep kinderen zijn op zoek gegaan naar 40 paaseieren. De ene vond er wel 5 en de andere vond er maar 1 of geen. Denk dat de kinderen de volgende dag zich niet heel fit voelde van het vele snoepen.
Voor het eerst hebben we deze week echt “hard” moeten werken (hard werken is nog wel in Afrikaanse begrippen). Het was de laatste week van de maand en dan moesten alle controles worden gedaan (bloeddruk en temperatuur), maandelijkse rapportage en mappen van iedere patiënt aanvullen. Vol goede moed zijn wij gestart aan de maandelijkse controles, maar hier is de apparatuur niet altijd super luxe. Maar goed na twee dagen hier aan bezig te zijn geweest, hebben we het allemaal kunnen afronden. Daarnaast wilden we de enquêtes uitdelen op stage, maar door geldnood hadden ze geen papier meer. Dit is dus week doorgeschoven.

Donderdag was het weer tijd om het weekend in te luiden. We zijn naar een braai (Afrikaanse BBQ) geweest bij een Franse collega van ons. Aangekomen in dat studentenhuis bleek het huis vol te zitten met Nederlanders (dat moest gezellig worden dus). Dit was onze eerste echte Afrikaanse maaltijd, met een lekker stukje struisvogel op de braai was de delicatesse helemaal compleet. Na de braai zijn we met zijn alle beer pong gaan spelen. Na het laatste potje durfde niemand meer tegen mij te spelen, terwijl ik de eerste potjes niets goed gooide. Hoe meer bier ik dus op had hoe beter ik werd in het spel. Uiteindelijk besloten we toch nog maar met zijn alle een taxi te nemen en op stap te gaan. Deze avond zijn we erachter gekomen dat in sommige clubs in Kaapstad alleen vrouwen op het podium mogen dansen en niet mannen. Toen een van de jongens waar we samen mee op stap waren op het podium ging staan, werd hij er hard handig af gehaald en buiten gezet. Maar daarna kon hij weer vrolijk terug naar binnen lopen, dus het feestje kon verder gaan.
Vrijdag kon ik merken dat ik beer pong had gespeeld en op stap was gegaan. Om 8 uur liep de wekker af en moesten we richting de garage om onze auto op te gaan halen. Niet heel fit zijn we richting de garage gelopen en daar aangekomen vroeg de verhuurder ook nog wie er een test rit ging rijden. Berber en ik keken elkaar eens aan, maar uiteindelijk heb ik het initiatief op me genomen om te gaan rijden. Ik denk dat we allebei nog niet mochten rijden. Maar het rijden beviel me prima, wat een enorm gave auto hebben wij. Deze auto past helemaal in het Afrikaanse verkeer. Het is een oude witte Mercedes. Het is wel een grote auto, maar dan zitten we zeker veilig. ’s Middags zijn we wat test rondjes gaan maken en zijn we naar Waterfront gereden om daar wat te drinken aan bij Grand Beach.
’s Avonds wilde onze huisgenoten met ons wat gaan eten bij de Thai. We zeiden beide ja gezellig, maar toen we het eten voor ons neus kregen was het toch niet te beste beslissing geweest. Na zo’n avond vol bier is een Thai geen goed idee. Thuis maar gelijk in ons bed gekropen, maar door de regen ’s nachts heb ik amper kunnen slapen. Ons huis is goed beveiligd met allemaal elektriciteitsdraden om het huis heen, maar als het gaat regen reageert de elektriciteit met het water en hoor ik dus steeds een klein “poefje”. Daar ging mijn nachtrust dus, volgende keer doe ik mijn oortjes in en zet ik slaapmuziekje op. Om toch een beetje wakker te worden zaterdag zijn we tegen 11 uur richting The Old Biscuit Mill gelopen om daar te ontbijten onder het genot van een muziekje. Hier hebben we onze tweede Afrikaanse delicatesse gegeten, een Ostrich (struisvogel) hamburger.

Dit weekend hebben we onze eerste “house party” gegeven op 8 Disa Avenue (ons huisje). Onze “mannen” in het huis wilde graag een pizza party organiseren, want dat is blijkbaar traditie in dit huis. Alle ingrediënten en drank kwamen op tafel. Sommige ingrediënten had ik nooit gedacht die op een pizza te doen, maar toch was het heerlijk.

Zondag was het eerste paasdag en dat konden we natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan. Eerst zijn we gaan uit brunchen met het huis en later op de middag zijn we naar een kerk gegaan. De kerk hier in Afrika is behoorlijk anders dan een kerk in Nederland. We dachten eigenlijk dat het een gospel kerk zou zijn, maar het was eerder een rock kerk. Toen ik binnen kwam in de kerk dacht ik serieus dat ik bij een concert aan kwam. Maar na een tijdje daar zitten, hoorde we dat de liedjes toch wel kerk gerelateerd waren. Na alle muziek en gebeden, was er een volwassen doop. Er kwamen 2 “zwembaden” in de zaal en iedereen die gedoopt wilde worden werd daar paar seconden volledig in ondergedompeld. Best bijzonder om een keer in zo’n kerk geweest te zijn.
Tussendoor zijn Berber en ik ook nog naar een markt gereden, de green market square. Hier zijn we behoorlijk geslaagd en zijn de eerste Afrikaanse souvenirtjes gekocht. Hebben nog meer leuke spullen gezien, maar moeten eerst maar eens kijken of onze koffer daarna nog dicht gaat.
En om deze eerste paasdag goed af te sluiten zijn we met een groep meiden naar een Afrikaans restaurant gereden, Marco’s African Place. Hier zijn we verder gegaan met het proeven van Afrikaanse delicatessen. Als aanbieding van de dag was er een voorgerecht wat we allemaal niet wisten wat het betekende. De ober ging naar de keuken om een stukje van dat voorgerecht te halen, zodat we het konden proeven. Nou daar kwam hij aan gelopen met een bakje met twee grote zwarte rupsen in. Deze waren gelukkig wel dood. Ze waren eerst gekookt in warm water en daarna even in de friet pan gegooid. Het zag er niet erg smakelijk uit, maar zoiets moest toch geproefd worden. Alle meiden paste ervoor, maar Veronique en ik besloten stukje te eten (heb eerst Veronique haar reactie afgewacht, voordat ik het in mijn mond durfde te stoppen). Eigenlijk zat er weinig smaak aan, het was alleen beetje taai en het idee was ook minder dat je op een rups zit te kauwen. Na die rups kwam er gelukkig wel lekker Afrikaanse eten op tafel, namelijk Kudu, Springbok en Struisvogel.. Echt een aanrader om dat keer te eten!

Omdat het Pasen was hadden we natuurlijk een lang weekend, dus maandag ook nog vrij op stage. We zijn in onze auto gestapt en richting het mooiste strand van Kaapstad gereden, Llandudno Beach. Met wat nodige problemen onderweg is onze toffe auto toch uiteindelijk bij het strand aangekomen. Waar ik met deze enorme auto in een piep klein vakje moest parkeren. Maar goed we stonden geparkeerd en gingen het strand op, hoe ik eruit kwam dat zag ik tegen die tijd weer wel. Echt een geweldig strand was het, alleen beetje jammer dat wederom het water weer enorm koud was. Na een aantal uren op het strand te hebben gelegen, werd het koud en besloten we terug naar huis te gaan. Nou als ik nog niet was geslaagd voor mijn autorijbewijs was ik het dan wel. Met veel mensen om me heen en toeterende schreeuwende mensen ben ik zonder botsing of aanrijding het parkeerterrein afgekomen.

Moet nu stoppen met mijn verhaal want het wordt veel te lang en moet zo gaan stappen met onze huisgenoten (erg vervelend).