Op naar de top!

Hier ben ik weer met een nieuw (lang) verslagje van afgelopen week.

We zitten nu bijna een maand in Kaapstad. Ik heb nog helemaal niet het gevoel dat ik al zo lang weg ben uit Nederland.
Ik zal net zoals in mijn vorige blog eerst beginnen met een verhaal over stage, voordat ik jullie jaloers ga maken met de dingen die we naast stage hebben gedaan.

Deze week ben ik twee dagen zonder Berber naar stage gegaan, omdat ze ziek is geweest. Deze twee dagen heeft Berber ondanks haar ziek zijn gelukkig wel wat kunnen doen voor ons onderzoek. We zijn hier dus al een beetje met opgeschoten.
Op stage zijn er behoorlijk wat mensen ontslagen in verband met bezuinigingen. Wood Side zit redelijk in geldnood en moest dus gedwongen mensen ontslaan. Van de OT (ergotherapie) en fysiotherapie zijn er niet veel mensen meer over. Ook op de afdelingen wordt de werkdruk ’s ochtends hoger, omdat ze met minder personeel de kinderen moeten wassen. Binnen Wood Side is momenteel veel stress en veel personeel meld zich ziek.
Met sommige bewoners moeten we vechten om de medicatie binnen te krijgen of de bewoner in bad te krijgen. Dit hebben we van de week een aantal keer gedaan. Zo ben ik van de week gebeten door een bewoner, toen we met vier man probeerde de medicatie binnen te krijgen. Dit is iedere keer opnieuw een probleem en vele zijn al bang van hem.
Van de week was er ook een soort klinische les van de OT (ergotherapie) en fysiotherapie. Deze klinische les heb ik bijgewoond. Op een leuke manier werd aan het personeel en de vrijwilligers uitleg gegeven. Aan het einde van de klinische les was er een kleine quiz over de bewoners. Iedereen deed actief mee, want bij ieder goed antwoord dat je gaf kreeg je een snoepje. De snoepjes vlogen rond ons oren en iedereen sprong en rende voor snoepjes. Dit was geweldig om te zien. En na de eerste drie weken stage, kon ik ook al redelijk wat vragen over de bewoners beantwoorden.
Donderdag was Berber weer beter en zijn we met alle stagiaires/vrijwilligers naar het park gegaan. Hier was ook een groot deel van de fysio begeleiders met wat kinderen aanwezig. Berber en ik kregen beide een bewoonster met het “happy syndroom” mee. Deze moesten aan de hand mee een stuk lopen tot aan het park. Toen we nog maar net buiten het hek waren trok de ene zijn schoenen uit en de andere verloor zijn schoenen. Aangekomen bij het park waren we al gek van dat gelach in ons oren. Gelukkig waren ze al snel beetje vermoeid en zaten ze stil op de schommel.

Woensdag avond zijn we met Duitse collega en paar van haar vrienden naar het begin van het Jazz festival geweest. Onder het genot van lekkere Savanna biertjes hebben we staan dansen op de Afrikaanse Jazz muziek. Deze avond kwam Beatenburg ook optreden, dit was het zelfde als bij de after party van carnaval (zwarte piet het was dus geen baobab, gelukkig!). Beatenburg is hier een beetje de plaatselijke One Direction, maar dan niet alleen voor gillende meiden maar voor gillende Afrikanen.

Donderdag zijn we wederom met onze Duitse collega op stap gegaan om het weekend in te luiden. Eerst zijn we naar de open air cinema in Waterfront geweest, waar we van de film de Titanic hebben genoten. Zo’n open air cinema was echt geweldig. We zaten op het dak van een parkeergarage met uitzicht op de haven en natuurlijk het tv scherm. We hadden een picknick met drank meegenomen en vele dekentje. Na drie uur naar de Titanic te kijken hadden we het wel al redelijk gezien en hadden we het ook al redelijk koud gekregen (ja ’s avonds kan het hier heel koud zijn in Afrika).
Na de film zijn we snel door gegaan naar de Tiger Tiger waar onze andere collega zou zijn. Daar aangekomen schrokken we van de goedkope prijzen voor een sterke cocktail. Nou vrijdag hebben we het geweten dat we op stap waren geweest en dat de cocktails goedkoop waren….
Vrijdag hebben we, met onze kater, een test rit in een auto mogen maken. Aangekomen bij de garage stond er al een man met een joint op ons te wachten. Deze man had dollar tekens op zijn tanden, petje met marihuana erop en enorm grote handen. We zijn bij hem in de auto gestapt, zodat we op een rustiger plekje konden oefenen. Ik heb een proef ritje gemaakt met deze auto, maar er mankeerde veel te veel aan. Deze auto gaat het dus echt niet worden. Wel hebben we deze dag een andere optie voor auto gevonden, die waarschijnlijk vanaf volgende week voor ons deur staat.

Vrijdag zijn we op tijd in bed gekropen, want zaterdag stond er een sportieve dag op het programma. We zijn zaterdag met nog twee andere Nederlandse meisjes redelijk vroeg vertrokken naar de voet van de tafelberg. Hier begonnen aan de 7 kilometer lange klim naar de top. De klim was zwaar en het was enorm warm, maar op zich ging het me nog redelijk af. Ik was natuurlijk wel moe en voelde me spieren wel, maar vond het geweldig om te doen. Aangekomen op de top was het helemaal geweldig. Zo’n mooi uitzicht en zo blij dat ik was dat we de top hadden bereikt. Het uitzicht is niet te beschrijven en ook op foto’s niet zo mooi als in het echt. Nadat we een hapje hadden gegeten, ongeveer 200 foto’s hadden gemaakt en weer terug op adem waren, gingen we terug naar beneden. Ik ging met een ander Nederlands terug te voet naar beneden, terwijl Berber en Kim met zijn tweeën de kabelbaan terugnamen. Dit willen we zeker nog een keertje doen hier in Kaapstad!!

Zondag gingen we met een groepje naar Mzoli’s. Dit is een Afrikaanse braai in een Town Ship. Aangekomen bij Mzoli zagen we een enorme rij. We kwamen erachter dat we niet echt het beste weekend hadden uitgekozen, want het was een van de drukste weekenden. Het was namelijk pay day geweest. Iedereen word dan uitbetaald en gaat het gelijk uitgeven aan een lekker stukje vlees en biertje. Na ongeveer drie uur in de rij te hebben gestaan waren we uiteindelijk binnen. Eer dat we binnen aan de beurt waren, was het al 4 uur en dat is een tijd om uit het Town Ship te verlaten. We hebben besloten niets te bestellen, want eer dat we dan eindelijk konden eten zouden we weer een uur verder zijn. Terug buiten gekomen merkte we dat het een goede beslissing was om naar huis te gaan, want zo veilig was het niet meer. We hebben dan maar een lekkere pizza besteld als troost. Gelukkig hebben we ons in de rij wel kunnen vermaken met een flesje bier, in het zonnetje en met leuke muziek op de achtergrond.

Nu ben ik weeral begonnen aan onze vierde week stage. Deze stageweek hebben we weer al van alles meegemaakt op stage, maar dat bewaar ik voor mijn volgende reisverslag.

Lieve zonnige groetjes uit Kaapstad!